کد مطلب:33691 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99

قرآن نیكی این امت را در گرو این فریضه ی مهم نهاده و فرموده است كه امر به معروف و نهی از منكر مایه ی آن شده اند كه شما بهترین امم باشید، اعم از آنكه این خطاب به جمیع امت مسلمان الی یوم القیامه باشد، یا خطاب به گروهی از امت و یا آنطور كه برخی از مفسران گفته اند خطاب به همان اولین نسل از امت اسلامی كه معاصر پیامبر (ص) بوده اند. در هر صورت فرقی نمی كند چرا كه قرآن در مقام تعلیل است و این «نیكوتر بودن» را به آن علت می داند كه امر به معروف و نهی از منكر در میان این امت رایج و شایع است. و آن علت هر جا حاضر باشد معلول هم حاضر خواهد بود. همچنین از امیرالمومنین (ع) نقل شده است كه:

غایه الدین الامر بالمعروف و النهی عن المنكر (غرر الحكم)

لذا چنین امر بسیار پر بركت و سرنوشت سازی را نمی توان و نمی باید با افزودن قیود بسیار، به امری بی خاصیت یا كم خاصیت تبدیل كرد كه فقط در موارد نادر قابل اجرا باشد. بلكه بعكس، به دلیل اهمیت فراوان این امر باید همواره از آن بهانه ها كاست و چنان جامعه ای آفرید كه امكان اجرای این حكم در آن باشد. اگر امت به هر بهانه ای این وظیفه و فریضه ی مهم را ترك گویند به همان پیامدی مبتلا خواهند شد كه امیرالمومنین (ع) فرمودند: ولایت و تصدی اشرار و متعاقب آن مستجاب نشدن دعاها برای رهایی از دست آنها.

اگر بخواهیم به زبان امروز سخن بگوییم، امر به معروف و نهی از منكر كاملا با مساله ی آزادی های اجتماعی و سیاسی ارتباط می یابد. این بحث، خصوصا در آنجا كه نوبت امر به معروف حاكمان و اولیاء امر می رسد، بسیار جدی و شایان توجه می شود.

[صفحه 266]

صفحه 266.